publicerad: 2015
misskänna
miss|känna
verb
‑kände, ‑känt, ‑känd n. ‑känt, pres. ‑känner • bedöma felaktigt; underskatta: en misskänd författare
| Finita former | |
|---|---|
| misskänner | presens aktiv |
| misskänns (misskännes) | presens passiv |
| misskände | preteritum aktiv |
| misskändes | preteritum passiv |
| misskänn | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att misskänna | infinitiv aktiv |
| att misskännas | infinitiv passiv |
| har/hade misskänt | supinum aktiv |
| har/hade misskänts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| misskännande | |
| Perfekt particip | |
| en misskänd + substantiv | |
| ett misskänt + substantiv | |
| den/det/de misskända + substantiv | |
| den misskände + maskulint substantiv | |


