publicerad: 2015
munhäfta
mun|häfta
substantiv
~n • tillfällig oförmåga att tala
| Singular | |
|---|---|
| en munhäfta | obestämd form |
| en munhäftas | obestämd form genitiv |
| munhäftan | bestämd form |
| munhäftans | bestämd form genitiv |


