publicerad: 2015
napolitanare
napol·it·an·are
~n; pl. ~, best. pl. napolitanarna el. neapol·it·an·are
[‑a`n‑]
~n; pl. ~, best. pl. neapolitanarna • mansperson från Neapel
| Singular | |
|---|---|
| en napolitanare (en neapolitanare) | obestämd form |
| en napolitanares (en neapolitanares) | obestämd form genitiv |
| napolitanaren (neapolitanaren) | bestämd form |
| napolitanarens (neapolitanarens) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| napolitanare (neapolitanare) | obestämd form |
| napolitanares (neapolitanares) | obestämd form genitiv |
| napolitanarna (neapolitanarna) | bestämd form |
| napolitanarnas (neapolitanarnas) | bestämd form genitiv |


