publicerad: 2015
naturtillstånd
nat·ur|till·stånd
substantiv
~et; pl. ~ • till natur 1,3 tillstånd 1
| Singular | |
|---|---|
| ett naturtillstånd | obestämd form |
| ett naturtillstånds | obestämd form genitiv |
| naturtillståndet | bestämd form |
| naturtillståndets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| naturtillstånd | obestämd form |
| naturtillstånds | obestämd form genitiv |
| naturtillstånden | bestämd form |
| naturtillståndens | bestämd form genitiv |


