publicerad: 2015
naturvetare
nat·ur|vet·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑vetarna natur 1 veta
| Singular | |
|---|---|
| en naturvetare | obestämd form |
| en naturvetares | obestämd form genitiv |
| naturvetaren | bestämd form |
| naturvetarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| naturvetare | obestämd form |
| naturvetares | obestämd form genitiv |
| naturvetarna | bestämd form |
| naturvetarnas | bestämd form genitiv |


