publicerad: 2015
noppighet
nopp·ig·het
el. noppr·ig·het
substantiv
~en noppig
| Singular | |
|---|---|
| en noppighet (en nopprighet) | obestämd form |
| en noppighets (en nopprighets) | obestämd form genitiv |
| noppigheten (nopprigheten) | bestämd form |
| noppighetens (nopprighetens) | bestämd form genitiv |


