publicerad: 2015
novitiat
nov·iti·at
[‑itsia´t]
substantiv
~et; pl. ~ • novistid; novitietid
| Singular | |
|---|---|
| ett novitiat | obestämd form |
| ett novitiats | obestämd form genitiv |
| novitiatet | bestämd form |
| novitiatets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| novitiat | obestämd form |
| novitiats | obestämd form genitiv |
| novitiaten | bestämd form |
| novitiatens | bestämd form genitiv |


