publicerad: 2015
närsluta
när|sluta
verb
‑slöt, ‑slutit, ‑sluten ‑slutet ‑slutna, pres. ‑sluter • ⟨ngt åld.⟩ bifoga
| Finita former | |
|---|---|
| närsluter | presens aktiv |
| närsluts (närslutes) | presens passiv |
| närslöt | preteritum aktiv |
| närslöts | preteritum passiv |
| närslut | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att närsluta | infinitiv aktiv |
| att närslutas | infinitiv passiv |
| har/hade närslutit | supinum aktiv |
| har/hade närslutits | supinum passiv |
| Presens particip | |
| närslutande | |
| Perfekt particip | |
| en närsluten + substantiv | |
| ett närslutet + substantiv | |
| den/det/de närslutna + substantiv | |


