publicerad: 2015
omedvetenhet
o|med·veten·het
substantiv
~en omedveten
| Singular | |
|---|---|
| en omedvetenhet | obestämd form |
| en omedvetenhets | obestämd form genitiv |
| omedvetenheten | bestämd form |
| omedvetenhetens | bestämd form genitiv |


