publicerad: 2015
paranoiker
para·no·ik·er
[‑nå´‑]
substantiv
~n; pl. ~ paranoia
| Singular | |
|---|---|
| en paranoiker | obestämd form |
| en paranoikers | obestämd form genitiv |
| paranoikern | bestämd form |
| paranoikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| paranoiker | obestämd form |
| paranoikers | obestämd form genitiv |
| paranoikerna | bestämd form |
| paranoikernas | bestämd form genitiv |


