publicerad: 2015
partikonstellation
parti|kon·stell·at·ion
substantiv
~en ~er parti 3 konstellation
| Singular | |
|---|---|
| en partikonstellation | obestämd form |
| en partikonstellations | obestämd form genitiv |
| partikonstellationen | bestämd form |
| partikonstellationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| partikonstellationer | obestämd form |
| partikonstellationers | obestämd form genitiv |
| partikonstellationerna | bestämd form |
| partikonstellationernas | bestämd form genitiv |


