publicerad: 2015
partipolitiker
parti|pol·it·ik·er
substantiv
~n; pl. ~ partipolitik
Singular | |
---|---|
en partipolitiker | obestämd form |
en partipolitikers | obestämd form genitiv |
partipolitikern | bestämd form |
partipolitikerns | bestämd form genitiv |
Plural | |
partipolitiker | obestämd form |
partipolitikers | obestämd form genitiv |
partipolitikerna | bestämd form |
partipolitikernas | bestämd form genitiv |