publicerad: 2015
praktikfall
prakt·ik|fall
substantiv
~et; pl. ~ • till fall 2 praktik
| Singular | |
|---|---|
| ett praktikfall | obestämd form |
| ett praktikfalls | obestämd form genitiv |
| praktikfallet | bestämd form |
| praktikfallets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| praktikfall | obestämd form |
| praktikfalls | obestämd form genitiv |
| praktikfallen | bestämd form |
| praktikfallens | bestämd form genitiv |


