publicerad: 2015
rakning
rak·ning
substantiv
~en ~ar • till 2raka 1
| Singular | |
|---|---|
| en rakning | obestämd form |
| en raknings | obestämd form genitiv |
| rakningen | bestämd form |
| rakningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rakningar | obestämd form |
| rakningars | obestämd form genitiv |
| rakningarna | bestämd form |
| rakningarnas | bestämd form genitiv |


