publicerad: 2015
ringkrage
ring|krage
substantiv
~n ‑kragar • en växt
| Singular | |
|---|---|
| en ringkrage | obestämd form |
| en ringkrages | obestämd form genitiv |
| ringkragen | bestämd form |
| ringkragens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ringkragar | obestämd form |
| ringkragars | obestämd form genitiv |
| ringkragarna | bestämd form |
| ringkragarnas | bestämd form genitiv |


