publicerad: 2015
ringkrage
ring|krage
substantiv
~n ‑kragar • en växt
Singular | |
---|---|
en ringkrage | obestämd form |
en ringkrages | obestämd form genitiv |
ringkragen | bestämd form |
ringkragens | bestämd form genitiv |
Plural | |
ringkragar | obestämd form |
ringkragars | obestämd form genitiv |
ringkragarna | bestämd form |
ringkragarnas | bestämd form genitiv |