publicerad: 2015
ruskning
rusk·ning
substantiv
~en ~ar • till 3ruska 1
| Singular | |
|---|---|
| en ruskning | obestämd form |
| en rusknings | obestämd form genitiv |
| ruskningen | bestämd form |
| ruskningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ruskningar | obestämd form |
| ruskningars | obestämd form genitiv |
| ruskningarna | bestämd form |
| ruskningarnas | bestämd form genitiv |


