publicerad: 2015
rutschning
rutsch·ning
substantiv
~en ~ar rutscha
| Singular | |
|---|---|
| en rutschning | obestämd form |
| en rutschnings | obestämd form genitiv |
| rutschningen | bestämd form |
| rutschningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rutschningar | obestämd form |
| rutschningars | obestämd form genitiv |
| rutschningarna | bestämd form |
| rutschningarnas | bestämd form genitiv |


