publicerad: 2015
ruva
1ruva
verb
~de ~t • om fågel: ligga på ägg; ruva på hämnd trakta efter hämnd
| Finita former | |
|---|---|
| ruvar | presens aktiv |
| ruvas | presens passiv |
| ruvade | preteritum aktiv |
| ruvades | preteritum passiv |
| ruva | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att ruva | infinitiv aktiv |
| att ruvas | infinitiv passiv |
| har/hade ruvat | supinum aktiv |
| har/hade ruvats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| ruvande | |
| Perfekt particip | |
| en ruvad + substantiv | |
| ett ruvat + substantiv | |
| den/det/de ruvade + substantiv | |
2ruva
substantiv
~n ruvor • ⟨åld.⟩ sårskorpa
| Singular | |
|---|---|
| en ruva | obestämd form |
| en ruvas | obestämd form genitiv |
| ruvan | bestämd form |
| ruvans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ruvor | obestämd form |
| ruvors | obestämd form genitiv |
| ruvorna | bestämd form |
| ruvornas | bestämd form genitiv |


