publicerad: 2015
rymning
rym·ning
substantiv
~en ~ar • till rymma 1
| Singular | |
|---|---|
| en rymning | obestämd form |
| en rymnings | obestämd form genitiv |
| rymningen | bestämd form |
| rymningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rymningar | obestämd form |
| rymningars | obestämd form genitiv |
| rymningarna | bestämd form |
| rymningarnas | bestämd form genitiv |


