publicerad: 2015
rättfärdig
rätt|färd·ig
adjektiv
~t ~a • rättrådig, ostraffad; rättvis; befriad från syndaskuld
| Positiv | |
|---|---|
| en rättfärdig + substantiv | |
| ett rättfärdigt + substantiv | |
| den/det/de rättfärdiga + substantiv | |
| den rättfärdige + maskulint substantiv | |
| Komparativ | |
| en/ett/den/det/de rättfärdigare + substantiv | |
| Superlativ | |
| är rättfärdigast | |
| den/det/de rättfärdigaste + substantiv |


