publicerad: 2015
rättfärdiggöra
rätt·färd·ig|göra
verb
‑gjorde, ‑gjort, ‑gjord n. ‑gjort, pres. ‑gör • rättfärdiggöra ngn el. göra ngn rättfärdig
| Finita former | |
|---|---|
| rättfärdiggör | presens aktiv |
| rättfärdiggörs (rättfärdiggöres) | presens passiv |
| rättfärdiggjorde | preteritum aktiv |
| rättfärdiggjordes | preteritum passiv |
| rättfärdiggör | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att rättfärdiggöra | infinitiv aktiv |
| att rättfärdiggöras | infinitiv passiv |
| har/hade rättfärdiggjort | supinum aktiv |
| har/hade rättfärdiggjorts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| rättfärdiggörande | |
| Perfekt particip | |
| en rättfärdiggjord + substantiv | |
| ett rättfärdiggjort + substantiv | |
| den/det/de rättfärdiggjorda + substantiv | |
| den rättfärdiggjorde + maskulint substantiv | |


