publicerad: 2015
sakpolitiker
sak|pol·it·ik·er
substantiv
~n; pl. ~ sakpolitik
| Singular | |
|---|---|
| en sakpolitiker | obestämd form |
| en sakpolitikers | obestämd form genitiv |
| sakpolitikern | bestämd form |
| sakpolitikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| sakpolitiker | obestämd form |
| sakpolitikers | obestämd form genitiv |
| sakpolitikerna | bestämd form |
| sakpolitikernas | bestämd form genitiv |


