publicerad: 2015
sin
1sin
[sin´]
pronomen
sitt sina • hon tog sin väska och gick; (hon saknar) de sina sina närmaste
| Singular | |
|---|---|
| sin | grundform utrum |
| sitt | grundform neutrum |
| Plural | |
| sina | grundform |
2sin
[si´n]
oböjligt substantiv
• kon står el. är i sin kon har upphört att ge mjölk efter kalvning
| Ordform(er) | |
|---|---|
| sin | |


