publicerad: 2015
sittning
sitt·ning
substantiv
~en ~ar • tid el. omgång när man sitter; sammanträde
Singular | |
---|---|
en sittning | obestämd form |
en sittnings | obestämd form genitiv |
sittningen | bestämd form |
sittningens | bestämd form genitiv |
Plural | |
sittningar | obestämd form |
sittningars | obestämd form genitiv |
sittningarna | bestämd form |
sittningarnas | bestämd form genitiv |