publicerad: 2015
skranka
1skranka
substantiv
~n skrankor • mest i pl.; gräns, skiljemur; spärr; äv. bildl.
| Singular | |
|---|---|
| en skranka | obestämd form |
| en skrankas | obestämd form genitiv |
| skrankan | bestämd form |
| skrankans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| skrankor | obestämd form |
| skrankors | obestämd form genitiv |
| skrankorna | bestämd form |
| skrankornas | bestämd form genitiv |
2skranka
verb
~de ~t • tills. med av:
| Finita former | |
|---|---|
| skrankar | presens aktiv |
| skrankas | presens passiv |
| skrankade | preteritum aktiv |
| skrankades | preteritum passiv |
| skranka | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att skranka | infinitiv aktiv |
| att skrankas | infinitiv passiv |
| har/hade skrankat | supinum aktiv |
| har/hade skrankats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| skrankande | |
skranka av
• avdela med skrankInfinita former att skranka av infinitiv aktiv Presens particip avskrankande


