publicerad: 2015
skruva
skruva
verb
~de ~t • vrida runt skruv; få att rotera: hon skruvade bollen i mål – De flesta sammansättn. med skruv- hör till skruva.
| Finita former | |
|---|---|
| skruvar | presens aktiv |
| skruvas | presens passiv |
| skruvade | preteritum aktiv |
| skruvades | preteritum passiv |
| skruva | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att skruva | infinitiv aktiv |
| att skruvas | infinitiv passiv |
| har/hade skruvat | supinum aktiv |
| har/hade skruvats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| skruvande | |
| Perfekt particip | |
| en skruvad + substantiv | |
| ett skruvat + substantiv | |
| den/det/de skruvade + substantiv | |
skruva sig
1 vrida sig oroligt2 om isflak: torna sig i vallarOrdform(er) skruva sig


