publicerad: 2015
skrynkla
1skrynkla
substantiv
~n skrynklor • missprydande veck – I sammansättn. skrynkel-.
| Singular | |
|---|---|
| en skrynkla | obestämd form |
| en skrynklas | obestämd form genitiv |
| skrynklan | bestämd form |
| skrynklans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| skrynklor | obestämd form |
| skrynklors | obestämd form genitiv |
| skrynklorna | bestämd form |
| skrynklornas | bestämd form genitiv |
2skrynkla
verb
~de ~t • göra skrynklor på, knyckla till
| Finita former | |
|---|---|
| skrynklar | presens aktiv |
| skrynklas | presens passiv |
| skrynklade | preteritum aktiv |
| skrynklades | preteritum passiv |
| skrynkla | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att skrynkla | infinitiv aktiv |
| att skrynklas | infinitiv passiv |
| har/hade skrynklat | supinum aktiv |
| har/hade skrynklats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| skrynklande | |
| Perfekt particip | |
| en skrynklad + substantiv | |
| ett skrynklat + substantiv | |
| den/det/de skrynklade + substantiv | |
skrynkla sig
• bli skrynkligOrdform(er) skrynkla sig


