publicerad: 2015
smaska
smaska
verb
~de ~t • ge ifrån sig smackande el. plaskande ljud; slafsa, daska; äta vårdslöst
| Finita former | |
|---|---|
| smaskar | presens aktiv |
| smaskas | presens passiv |
| smaskade | preteritum aktiv |
| smaskades | preteritum passiv |
| smaska | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att smaska | infinitiv aktiv |
| att smaskas | infinitiv passiv |
| har/hade smaskat | supinum aktiv |
| har/hade smaskats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| smaskande | |


