publicerad: 2015
socialpolitiker
soci·al|pol·it·ik·er
substantiv
~n; pl. ~ socialpolitik
| Singular | |
|---|---|
| en socialpolitiker | obestämd form |
| en socialpolitikers | obestämd form genitiv |
| socialpolitikern | bestämd form |
| socialpolitikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| socialpolitiker | obestämd form |
| socialpolitikers | obestämd form genitiv |
| socialpolitikerna | bestämd form |
| socialpolitikernas | bestämd form genitiv |


