publicerad: 2015
splittrare
splittr·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. splittrarna 1splittra
| Singular | |
|---|---|
| en splittrare | obestämd form |
| en splittrares | obestämd form genitiv |
| splittraren | bestämd form |
| splittrarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| splittrare | obestämd form |
| splittrares | obestämd form genitiv |
| splittrarna | bestämd form |
| splittrarnas | bestämd form genitiv |


