publicerad: 2015
splittring
splittr·ing
substantiv
~en ~ar • äv. oenighet
| Singular | |
|---|---|
| en splittring | obestämd form |
| en splittrings | obestämd form genitiv |
| splittringen | bestämd form |
| splittringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| splittringar | obestämd form |
| splittringars | obestämd form genitiv |
| splittringarna | bestämd form |
| splittringarnas | bestämd form genitiv |


