publicerad: 2015
språkbegåvning
språk|be·gåv·ning
substantiv
~en ~ar språk begåvning
| Singular | |
|---|---|
| en språkbegåvning | obestämd form |
| en språkbegåvnings | obestämd form genitiv |
| språkbegåvningen | bestämd form |
| språkbegåvningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| språkbegåvningar | obestämd form |
| språkbegåvningars | obestämd form genitiv |
| språkbegåvningarna | bestämd form |
| språkbegåvningarnas | bestämd form genitiv |


