publicerad: 2015
särbegåvning
sär|be·gåv·ning
substantiv
~en ~ar sär- begåvning
| Singular | |
|---|---|
| en särbegåvning | obestämd form |
| en särbegåvnings | obestämd form genitiv |
| särbegåvningen | bestämd form |
| särbegåvningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| särbegåvningar | obestämd form |
| särbegåvningars | obestämd form genitiv |
| särbegåvningarna | bestämd form |
| särbegåvningarnas | bestämd form genitiv |


