publicerad: 2015
tidningsman
tid·nings|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen tidning 1man 1
| Singular | |
|---|---|
| en tidningsman | obestämd form |
| en tidningsmans | obestämd form genitiv |
| tidningsmannen | bestämd form |
| tidningsmannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tidningsmän | obestämd form |
| tidningsmäns | obestämd form genitiv |
| tidningsmännen | bestämd form |
| tidningsmännens | bestämd form genitiv |


