publicerad: 2015
tidsmarkör
tids|mark·ör
substantiv
~en ~er • t.ex. i historisk roman; äv. (konkret) i mediaspelare; till markör 2
| Singular | |
|---|---|
| en tidsmarkör | obestämd form |
| en tidsmarkörs | obestämd form genitiv |
| tidsmarkören | bestämd form |
| tidsmarkörens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tidsmarkörer | obestämd form |
| tidsmarkörers | obestämd form genitiv |
| tidsmarkörerna | bestämd form |
| tidsmarkörernas | bestämd form genitiv |


