publicerad: 2015
tidtagarur
tid·tag·ar|ur
substantiv
~et; pl. ~ tidtagare 2ur
| Singular | |
|---|---|
| ett tidtagarur | obestämd form |
| ett tidtagarurs | obestämd form genitiv |
| tidtagaruret | bestämd form |
| tidtagarurets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tidtagarur | obestämd form |
| tidtagarurs | obestämd form genitiv |
| tidtagaruren | bestämd form |
| tidtagarurens | bestämd form genitiv |


