publicerad: 2015
tillryggalägga
till·rygga|lägga
[‑ryg`a‑]
verb
‑lade, ‑lagt, ‑lagd n. ‑lagt, pres. ‑lägger • lägga bakom sig, avverka en sträcka
| Finita former | |
|---|---|
| tillryggalägger | presens aktiv |
| tillryggaläggs (tillryggalägges) | presens passiv |
| tillryggalade | preteritum aktiv |
| tillryggalades | preteritum passiv |
| tillryggalägg | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att tillryggalägga | infinitiv aktiv |
| att tillryggaläggas | infinitiv passiv |
| har/hade tillryggalagt | supinum aktiv |
| har/hade tillryggalagts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| tillryggaläggande | |
| Perfekt particip | |
| en tillryggalagd + substantiv | |
| ett tillryggalagt + substantiv | |
| den/det/de tillryggalagda + substantiv | |


