publicerad: 2015
timvikariat
tim|vik·ari·at
substantiv
~et; pl. ~ timme vikariat
| Singular | |
|---|---|
| ett timvikariat | obestämd form |
| ett timvikariats | obestämd form genitiv |
| timvikariatet | bestämd form |
| timvikariatets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| timvikariat | obestämd form |
| timvikariats | obestämd form genitiv |
| timvikariaten | bestämd form |
| timvikariatens | bestämd form genitiv |


