publicerad: 2015
tjurrusning
tjur|rus·ning
substantiv
~en ~ar • blind rusning
| Singular | |
|---|---|
| en tjurrusning | obestämd form |
| en tjurrusnings | obestämd form genitiv |
| tjurrusningen | bestämd form |
| tjurrusningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tjurrusningar | obestämd form |
| tjurrusningars | obestämd form genitiv |
| tjurrusningarna | bestämd form |
| tjurrusningarnas | bestämd form genitiv |


