publicerad: 2015
tjuvjägare
tjuv|jäg·are
N tjyv|jäg·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑jägarna • till tjuv 1,2 jägare 1| Singular | |
|---|---|
| en tjuvjägare | obestämd form |
| en tjuvjägares | obestämd form genitiv |
| tjuvjägaren | bestämd form |
| tjuvjägarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tjuvjägare | obestämd form |
| tjuvjägares | obestämd form genitiv |
| tjuvjägarna | bestämd form |
| tjuvjägarnas | bestämd form genitiv |


