publicerad: 2015
turgubbe
tur|gubbe
substantiv
~n ‑gubbar • ⟨vard.⟩ till 2tur gubbe
| Singular | |
|---|---|
| en turgubbe | obestämd form |
| en turgubbes | obestämd form genitiv |
| turgubben | bestämd form |
| turgubbens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| turgubbar | obestämd form |
| turgubbars | obestämd form genitiv |
| turgubbarna | bestämd form |
| turgubbarnas | bestämd form genitiv |


