publicerad: 2015
turgumma
tur|gumma
substantiv
~n ‑gummor • ⟨vard.⟩ till 2tur 1gumma
| Singular | |
|---|---|
| en turgumma | obestämd form |
| en turgummas | obestämd form genitiv |
| turgumman | bestämd form |
| turgummans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| turgummor | obestämd form |
| turgummors | obestämd form genitiv |
| turgummorna | bestämd form |
| turgummornas | bestämd form genitiv |


