publicerad: 2015
ultima
ult·ima
[ul´t‑]
substantiv
~n el. ~; pl. ultimor • slutstavelse i ett ord
| Singular | |
|---|---|
| en ultima | obestämd form |
| en ultimas | obestämd form genitiv |
| ultiman (ultima) | bestämd form |
| ultimans (ultimas) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ultimor | obestämd form |
| ultimors | obestämd form genitiv |
| ultimorna | bestämd form |
| ultimornas | bestämd form genitiv |


