publicerad: 2015
uppklaring
upp|klar·ing
el. 2upp|klar·ning
substantiv
~en ~ar uppklara
| Singular | |
|---|---|
| en uppklaring (en uppklarning) | obestämd form |
| en uppklarings (en uppklarnings) | obestämd form genitiv |
| uppklaringen (uppklarningen) | bestämd form |
| uppklaringens (uppklarningens) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| uppklaringar (uppklarningar) | obestämd form |
| uppklaringars (uppklarningars) | obestämd form genitiv |
| uppklaringarna (uppklarningarna) | bestämd form |
| uppklaringarnas (uppklarningarnas) | bestämd form genitiv |


