publicerad: 2015
uppsplittring
upp|splittr·ing
substantiv
~en ~ar 1splittra
| Singular | |
|---|---|
| en uppsplittring | obestämd form |
| en uppsplittrings | obestämd form genitiv |
| uppsplittringen | bestämd form |
| uppsplittringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| uppsplittringar | obestämd form |
| uppsplittringars | obestämd form genitiv |
| uppsplittringarna | bestämd form |
| uppsplittringarnas | bestämd form genitiv |


