publicerad: 2015
uppstudsig
upp|studs·ig
adjektiv
~t ~a • som sätter sig upp, ohörsam
| Positiv | |
|---|---|
| en uppstudsig + substantiv | |
| ett uppstudsigt + substantiv | |
| den/det/de uppstudsiga + substantiv | |
| den uppstudsige + maskulint substantiv | |
| Komparativ | |
| en/ett/den/det/de uppstudsigare + substantiv | |
| Superlativ | |
| är uppstudsigast | |
| den/det/de uppstudsigaste + substantiv |


