publicerad: 2015
uppsägning
upp|säg·ning
substantiv
~en ~ar 1 till uppsäga2 till säga upp 2 – De flesta sammansättn. med uppsägnings- hör till uppsägning 2.
| Singular | |
|---|---|
| en uppsägning | obestämd form |
| en uppsägnings | obestämd form genitiv |
| uppsägningen | bestämd form |
| uppsägningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| uppsägningar | obestämd form |
| uppsägningars | obestämd form genitiv |
| uppsägningarna | bestämd form |
| uppsägningarnas | bestämd form genitiv |


