publicerad: 2015
urgestaltning
ur|ge·stalt·ning
substantiv
~en ~ar • till ur- 1 gestaltning
| Singular | |
|---|---|
| en urgestaltning | obestämd form |
| en urgestaltnings | obestämd form genitiv |
| urgestaltningen | bestämd form |
| urgestaltningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urgestaltningar | obestämd form |
| urgestaltningars | obestämd form genitiv |
| urgestaltningarna | bestämd form |
| urgestaltningarnas | bestämd form genitiv |


