publicerad: 2015
urgrund
ur|grund
substantiv
~en ~er • till ur- 1 2grund 1
| Singular | |
|---|---|
| en urgrund | obestämd form |
| en urgrunds | obestämd form genitiv |
| urgrunden | bestämd form |
| urgrundens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urgrunder | obestämd form |
| urgrunders | obestämd form genitiv |
| urgrunderna | bestämd form |
| urgrundernas | bestämd form genitiv |


