publicerad: 2015
urkärning
ur|kärn·ing
substantiv
~en 2kärna (ur)
| Singular | |
|---|---|
| en urkärning | obestämd form |
| en urkärnings | obestämd form genitiv |
| urkärningen | bestämd form |
| urkärningens | bestämd form genitiv |


